Μάγισσες και γάτες

Tο ενδιαφέρον για την ύπαρξη ενός μυστηριακού, άυλου κόσμου, που ο ανθρώπινος νους είναι αδύνατο να κατανοήσει οδήγησε στην ανάγκη της παραδοχής ενός κόσμου, όπου το υπερφυσικό είναι συνυφασμένο με το πραγματικό και πνεύματα και άνθρωποι κατοικούν μαζί τη Γη . Πολλά ειπώθηκαν για τις μάγισσες και ακόμα πιο πολλά γράφτηκαν , με σύμβολο τους πάντοτε τις γάτες.

Οι μάγισσες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις γάτες. Η γάτα είναι το μοναδικό ζώο που δεν πέρασε ποτέ και δεν θα περνά ποτέ απαρατήρητο και που γέμισε τις μαύρες σελίδες της εποχής του μεσαίωνα. Από τα αρχαία χρόνια, η γάτα λατρεύθηκε σαν θεά, αγαπήθηκε από μάγους και μάγισσες, κυνηγήθηκε γιατί ''επικοινωνούσε'' με τον διάβολο και εκατόμβες γατιών κάηκαν στον μεσαίωνα.

Κατά το Μεσαίωνα οι μαύρες γάτες καίγονταν στην πυρά όπως και οι μάγισσες επειδή πίστευαν ότι είχαν υπεφυσικές δυνάμεις. Πολλές φορές μάλιστα καίγονταν στη φωτιά αφού πρώτα τις είχαν δέσει σε ένα ξύλο.

Αν κάποιο άτομο δεν πάθαινε τίποτα, αν περνούσε από δρόμο που τον είχε διασχίσει μαύρη γάτα, τότε πίστευαν ότι αυτός ήταν υπό την προστασία του διαβόλου. Παρόλα αυτά αν εκείνος χτυπούσε απαλά τη γάτα τρεις φορές, τότε η κακοτυχία έφευγε.

Τί είναι αυτό όμως που συνδέει τις γάτες με τις μάγισσες ; Οι περισσότεροι μάγοι και μάγισσες έχουν γάτες, οι οποίες τους βοηθούν στις μαγικές τους δραστηριότητες. Επίσης είναι γνωστό ότι έχουν πάρα πολύ αναπτυγμένη τη διαίσθησή τους, κάτι που είναι χρήσιμο για να ξέρουν οι μάγισσες, αν κάποιο πνεύμα βρίσκεται εκεί κοντά.), βέβαια κάτι τέτοιο (ο οποιοσδήποτε ήταν κάτοχος γάτας, δεν μπορει παρά να είναι μάγισσα/μάγος) δεν ισχύει στις μέρες μας, διότι πολλοί ζωόφιλοι έχουν ως κατοικίδιο γάτες.

Και τώρα μερικά χαρακτηριστικά των μαγισσών όπως αυτά δημιουργήθηκαν και καθιερώθηκαν στον Μεσαίωνα :


Είναι Σαββατογεννημένη/ος, ή Παρασκευογεννημένη/ος, ή έχει γεννηθεί με Πανσέληνο
Λατρεύει τις γάτες
Έχει ένα σημαδάκι ή καρουμπαλάκι στο σημείο του τρίτου ματιού.
Έχει μαύρα μαλλιά, μαύρα μάτια, μαύρα φρύδια.
Δεν μπορεί να κλάψει

Φιλία λέξη ιερή...

Ένα παραμύθι θα σας πω
που όμως δε ζει στη φαντασία
είναι η μόνη που θα δώσει
μες στη ζωή αξία.

Είναι αγάπη αληθινή,
δεν είναι ουτοποία
αυτή που ενώνει τις ψυχές,
είναι η φιλία.

Είναι η φίλη πιο μεγάλη
είναι πιο σημαντική,
γι αυτήν κι αν έχω γράψει άρθρα
και τη λένε Μάρθα.

Στον χαρακτήρα της θέλω εγώ,
τώρα να αναφερθώ
αλλά έχω τόσα πολλά
και για τον Σπύρο να σας πω.

Πλεονεκτήματα έχει πολλά
μα μειονέκτημα ένα,
στα ραντεβού του συχνά αργεί
και στείνει πάντα εμένα.

Παναγιώτα μου σου χρωστώ
ένα μεγάλο ευχαριστώ
για όσα έκανες για μένα
και σου υπόσχομαι να μην πάνε χαμένα.

Λοιπόν τους αγαπώ πολύ
γιατί μαζί τους γνώρισα
τι πάει να πει φιλία,
κάτι που λίγοι ξέρουνε
σ' αυτήν την κοινωνία.

Ο μυστικισμός και η έννοια του Θείου στην Αρχαία Ελλάδα... μια περιληπτική προσέγγιση.

Ο όρος μυστικισμός δίνει και παίρνει στις συζητήσεις περί θεοτήτων και μυστηρίων στην αρχαία Ελλάδα, δυστυχώς όμως αρκετές φορές οι αναφερόμενοι δεν ξέρουν τι σημαίνει ο όρος και συνήθως η παραπληρόφορηση και οι θεωρίες που κυκλοφορούν είναι βγαλμένες από λάθος συμπεράσματα.




Ας ξεκινήσουμε πρώτα με την έννοια της λέξης μυστικισμός. Ο όρος μυστικισμός προέρχεται από την ελληνική λέξη "μυστικός". Σχετίζεται με την προσπάθεια του ανθρώπου να πετύχει την "αφύπνιση" ή τη νοητική ένωση, την ταύτιση με κάποια απώτερη, μη αισθητή πραγματικότητα και να κατανοήσει τη φύση της μέσω συνειδητής διαίσθησης ή ενόρασης. Ο μυστικισμός προϋποθέτει πίστη σε ένα ιεραρχικό μεταφυσικό κοσμικό σύστημα, στο οποίο συνήθως ο υλικός κόσμος αποτελεί το κατώτερο επίπεδο. Στόχος του μυστικισμού και των μεθόδων του, όπως ο διαλογισμός, είναι η υπέρβαση της ύλης και η επαφή του μυστικιστή με το ανώτερο επίπεδο (π. χ. το χώρο των ιδεών στον πλατωνισμό). Κοινή είναι η αντίληψη πως σε κάθε άνθρωπο εμπεριέχεται ένα υπερκόσμιο, άυλο πνεύμα το οποίο κατάγεται από τα ανώτερα μεταφυσικά επίπεδα αλλά έχει "φυλακιστεί" στον υλικό κόσμο ---μέσω του μυστικισμού αποκτά ξανά επαφή με το μέρος απ' όπου προήλθε. Σε κάποια συστήματα το ανώτερο αυτό μεταφυσικό επίπεδο ταυτίζεται με το Θεό.


Οι αρχαίοι Έλληνες με την λέξη θείο αναφέρονταν σε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που αναφερόμαστε σήμερα. Η λέξη προέρχεται από το ρήμα θέομαι που σημαίνει μεταβάλλομαι. Νομίζω πως οι σημερινοί άνθρωποι δίνουν στην έννοια του θείου μάλλον σταθερές ιδιότητες παρά μεταβλητές.

Αυτό που διαφοροποιεί την θρησκεία από τον μυστικισμό είναι πως η «μυστική εμπειρία» , αφορά την προσωπική βιωματική αξιοποίηση του περιεχομένου της κοινής πίστης, ενώ η θρησκεία είναι μία έκφραση προς ωφέλεια όλων. Ο μυστικισμός αφορά μία οδό «θεογνωσίας», την ένωση ανθρώπου και θείου, είτε μέσω της «έκστασης» είτε μέσω της «ενόρασης». Η λέξη Μυστήριο παράγεται από το ρήμα «Μυείν» , που σημαίνει κλείνω, υποδεικνύοντας το απόρρητο, τα μυστικά, δρώμενα και τελετουργικά, που λάμβαναν χώρα σε κλειστό κύκλο ανθρώπων.

Η «μυστική» αυτή εμπειρία στην αρχαιότητα επιτυγχανόταν δια μέσου της «μύησης» στα αρχαία μυστήρια. Σε αυτές τις τελετές αρχικά οι νέοι της φυλής διδάσκονταν τα ήθη και τα έθιμα της φυλής, περνώντας κάποιες δοκιμασίες για να ενταχθούν ως ενήλικα πλέον μέλη στην φυλή. Κατά την διάρκεια των μυητικών ιεροτελεστιών, το νεαρό μέλος της φυλής εκπαιδευόταν μέσω συμβολικών και τελετουργικών πράξεων, και στο τέλος «πέθαινε» για να «ξαναγεννηθεί» , αποβάλλοντας την παιδική του άγνοια.

Δύο είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις μυστηριακές τελετές στον Ελλαδικό χώρο. Το πρώτο αφορά μυστηριακές τελετές σε ένα πρώιμο στάδιο, που έχουν να κάνουν με μαγικές τελετουργικές πρακτικές που αφορούσαν την βλάστηση, και τον κύκλο ζωής της φύσης, και το δεύτερο που αφορά το Ορφικό και Διονυσιακό στοιχείο, το οποίο εισάγει στην ελληνική θρησκεία ένα πάντρεμα του οργιαστικού και εκστατικού στοιχείου, με την μετά θάνατον ζωή και την επαναγέννηση, τόσο του πάσχοντα Θεού όσο και του «μύστη».

Το μυστήριο δεν λύνεται όταν η αρχαιολογική σκαπάνη φέρει στο φως ένα αρχαιολογικό εύρημα. Αντιθέτως τότε αρχίζει. Κι όσο πιο πίσω στο χρόνο καλούμαστε να γυρίσουμε τόσο πιο θολή είναι η κατάσταση, τόσο πιο πολύ το μυστήριο είναι πανταχού παρόν.







Ευχαριστώ πολύ τον κύριο Χλέτσο για την βοήθεια του : http://xletsos-basilhs.blogspot.com/

Η θεά Αφροδίτη και τα μυστήρια των Κυνηράδων....

Η θεά Αφροδίτη λένε ότι βγήκε ολόγυμη σε μία ακρογιαλιά της Κύπρου αναδυόμενη απ' τα κύματα, πάνω σε ένα τεράστιο κοχύλι που το περιτρυγίριζαν λευκά περιστέρια. Μυθολογείται ότι γεννήθηκε όταν ο Κρόνος χτύπησε τον πατέρα του, Ουρανό, και οι σταγόνες του έπεφταν στην θάλασσα. Η ομορφότερη θεά του Ολύμπου, έφτασε στο παλάτι των θεών, συνοδευόμενη από τις Ώρες και εξέπληξε με την ομορφιά της όλους τους Θεούς.
Ο Δίας έδωσε την Αφροδίτη στον Ήφαιστο για γυναίκα του, αλλά τελικά την καρδιά της έκλεψε ο Άρης. θεός του πολέμου. Γιος της Αφροδίτης και του Άρη ήταν ο Έρωτας. Το όνομα της Αφροδίτης για τους αρχαίους Έλληνες, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τον έρωτα και την γονιμότητα, αφού ήταν η ομορφότερη απ' όλες τις θεές. Γι αυτόν το λόγο, μόνο η Αφροδίτη απεικονίζοταν γυμνή στα έργα των καλλιτεχνών της εποχής, ειδάλως αν τολμούσαν κάτι παρόμοιο σε κάποια άλλη θεότητα θα διέπρατταν ύβρη.
Ακόμα και τον Πάρη εξέπληξε η ομορφιά της και όταν καλέστηκε να διαλέξει ανάμεσα στην Αθηνά, την ήρα και την Αφροδίτη, η λαμπερή Αφροδίτη ήταν εκείνη που κέρδισε το χρυσό μήλο της Έριδος.
Η λατρεία της θεάς στην Κύπρο είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις, καθώς τη θεωρούσαν τη σπουδαιότερη από τις Θεές και τα πιο δημοφιλή εμβλήματά της ήταν η ροδιά, το κρυάρι και ο λαγός.




Η λατρεία της Θεάς Αφροδίτης στην Κύπρο και τα Mυστήρια των Κινυράδων



Σύμφωνα με τους αρχαίους ιστορικούς άλλα και την αρχαιολογική σκαπάνη ιδρυτής και αρχιερέας του ναού της Θεάς Αφροδίτης στην Πάφο ήταν ο βασιλιάς της περιοχής Κινύρας.

Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις εορτές της Θεάς που τελούνταν πολλές φορές των χρόνο ήταν τα περίφημα μυστήρια των Κινυράδων. Άλλες γνωστές εορτές, τα ονόματα των οποίων διασώθηκαν, ήταν τα Ζαρκόρια, εορτή που έκαναν προς τιμή της Θεάς οι Ιερείς και οι υπηρέτες του Nαού. Τα Περιόρια, εορτή καθαρμού που προηγείτο της μεγάλης εορτής των Αφροδίσιων. Τα Aφροδίσια τελούνταν τον Απρίλη, διαρκούσαν τρεις ολόκληρες ημέρες και συγκέντρωναν χιλιάδες κόσμου, όχι μόνο από την Κύπρο άλλα από όλες τις περιοχές της μεσογείου.

Οι αρχαίοι ιστορικοί άλλα και οι σύγχρονοι ερευνητές αναφέρουν ότι τα μυστήρια των Κινυράδων ελάμβαναν χώρα τον μήνα Ιούλιο. Αν και οι πληροφορίες που διαθέτουμε είναι πενιχρές λόγω της εχεμύθειας που επιβαλλόταν στους μύστες, γνωρίζουμε ότι οι τελετές μύησης στα μυστήρια χωρίζονταν σε τρεις βαθμίδες.

Η μύηση στην πρώτη βαθμίδα διαρκούσε τέσσερις μέρες. Ο μυούμενος έδινε στον Ιερέα ένα νόμισμα και ο Ιερέας έδινε στον μυούμενο αλάτι και ένα ομοίωμα φαλλού. Μέσα από αυτή την συμβολική ανταλλαγή ο μυούμενος εκδήλωνε προς τον Ιερέα την απόφαση του να λάβει μέρος στα μυστήρια και να πάρει έναντι των υλικών αγαθών το σύμβολο της γονιμότητας, που είναι ο φαλλός και το αλάτι που συμβολίζει την θαλάσσια προέλευση της Θεάς.

Την πρώτη μέρα των μυστηρίων της πρώτης βαθμίδας, ο μυούμενος λάμβανε μέρος σε αθλητικούς αγώνες, την δεύτερη πήγαινε στην θάλασσα και λουζόταν και την τρίτη προσέφερε αναίμακτες θυσίες στην Θεά. Την νύκτα πριν την τέταρτη μέρα, ο μυούμενος έμενε άγρυπνος στο Ιερό της Θεάς και το πρωί ανακηρυσσόταν μύστης από τον αρχιερέα του Ναού, που του προσέφερε τον «Πυραμούντα», μια πίτα από αλεύρι και μέλι. Η τελετή τελείωνε με ελαιοχριστία του Ιερού κώνου που συμβόλιζε την Θεά.

Η μύηση στην δεύτερη βαθμίδα διαρκούσε δύο μέρες και είχε ως κύριο σημείο αναφοράς τον μύθο της Αφροδίτης και του Άδωνι. Την πρώτη μέρα που ονομαζόταν «Αφανισμός», ο μυούμενος θρηνούσε τον θάνατο του Άδωνι και καθώς στόλιζε την νεκρική κλίνη με λουλούδια, έψελνε επιτάφιους ύμνους. Την δεύτερη ημέρα που ονομαζόταν «Εύρεση» ο μυούμενος εόρταζε με χορούς και ύμνους την ανάσταση του νεαρού Θεού. Η τρίτη βαθμίδα μύησης αναφερόταν στην τελειοποίηση των μυστών. Δυστυχώς τα στοιχεία που έχουμε για την ανωτάτη αυτή βαθμίδα είναι τόσο πενιχρά που μπορούμε να κάνουμε μόνο εικασίες.

Πιθανολογείται πάντως ότι κατά την διάρκεια της μύησης τελούνταν εορτές προς την Πωγωνοφόρο και Ουράνια Αφροδίτη. Σύμβολα αυτών των τελετών ήταν τα περιστέρια και οι οβελίσκοι.





Περισσότερα για την λατρεία της Θεάς Αφροδίτης στην Κύπρο και τα Mυστήρια των Κινυράδων καθώς και για τις Ιέρειες της θεάς θα βρείτε στο : http://www.hellenicreligion.gr/doc/mustiriaafroditis.htm , όπου και είναι παρμένο το ομότιτλο απόσπασμα.

To παιχνίδι του μήνα

Play Bowling


Play arcade games @ arcadevoid.com

΄΄Όσα δε φτάνει η αλεπού...τα κάνει κρεμαστάρια...''

Χμμμ...
Ναι, όντως δεν ξέρω πως ν΄αρχίσω αυτή τη δημοσίευση...Κάθε αρχή έχει κι ένα τέλος όμως ,ε ; Ή μήπως όχι; Μάλλον ;)

Εγώ Α Π Λ Α εκφράζομαι, αν θέλεις μπορείς να κάνεις σχόλιο και να εκφραστείς κι εσύ . Δεν γράφω για να τραβήξω προσοχή έτσι, την προσοχή που χρειάζομαι μου την δίνουν τ΄άτομα που αγαπώ και με αγαπούν στην πραγματική ζωή και όχι μέσω του internet. Και ένιωσα την ανάγκη να γράψω, μπορεί και να ξεσπάω έτσι :)
Το προτιμώ από το να θίξω ή να μειώσω άτομα και καταστάσεις με άλλους τρόπους, ακόμα και ύπουλους ;) Είναι η δεύτερη φορά που γράφω δικές μου σκέψεις και κινούμαι γύρω από τον άξονα ''αξιοπρέπεια'' μετά από το πρώτο μου άρθρο ''του μπάτσου το πιστόλι είναι μαγικό..''

Ξέρεις κάτι ; Το ότι δε μιλούσα για διάφορα περιστατικά, του τύπου :'' παίρνω το μεγαλύτερο φτυάρι που έχω για την πάρτη σου'' , δε σήμαινε κιόλας ότι ζω στον κόσμο μου. Όμως ο κάθε άνθρωπος κάνει υπομονή μέχρι ένα σημείο. Άλλοι απ τα νεύρα τους αρχίζουν να τσιρίζουν και να κλαίνε, άλλοι δε μιλάνε καθόλου και προσπαθούν μέσω των δικών τους ανθρώπων να περάσουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους (προβολή λέγεται, αν ξέρεις απο ψυχολογία) και υπάρχει και η τρίτη κατηγορία ανθρώπων, και θέλω να τονίσω τη λέξη άνθρωπος, που παραδέχονται ότι ίσως κάπου να έφταιξαν και προσπαθούν να κουβεντιάσουν και να λύσουν τα προβλήματά τους. Συνήθως αυτή η τελευταία κατηγορία είναι και η πιο άτυχη ή αλλιως και πιο ριγμένη. Γιατί; Γιατί έτσι έχει επικρατήσει, συνήθως το συνώνυμο του καλού και του σωστού είναι η λέξη μαλάκας....

Ξέρω κάθε τι που περικλύει το εγώ μου και που με θίγει σαν άτομο. Δεν περιμένω κανέναν τρίτο να μου πει πως είμαι και τί πρέπει να κάνω , γιατί πολύ απλά δε θα το ακούσω. Και πόσο μάλλον την κάθε Λαμπίρη, που βγαίνει (ενίοτε μπαίνει κιόλας ;) ) και διατυμπανίζει τις φήμες της , που στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μόνο η αδυναμία της να σταθεί στα πόδια της και να αντιμετωπίσει ό,τι την προβληματίζει.

Γιατί αγαπητέ/ή μου και η Αμάντα ξέρει ;) ... και η Αμάντα βλέπει ;) .... και η Αμάντα ξεχωρίζει ;)


ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ.


Με πιάνεις στο στόμα σου και με κατηγορείς, ανακατέβεσαι σε θέματα που ούτε καν σε αφορούν... Θέλεις να το παίξεις ήρωας; Κάντο αν μπορείς σε θέματα που αφορούν εσένα και όχι τους φίλους/φίλες σου. Αλλά γιατί να το κάνεις αυτό ; Είναι να το ΄χει ο άνθρωπος...

Όμως να στο πω κι αλλιώς, ΓΟΥΣΤΑΡΩ που είμαι εγώ. Αν βάλω κάτι που εσύ παίρνεις από μαύρο, ή ακόμα και κάτι που εσύ δεν μπορείς να υποστηρίξεις , είναι επιλογή μου και μόνο.

Μάθε πως τα γούστα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο...
Μάθε να μην κατακρίνεις κάποιον μόνο και μόνο από την εμφάνιση του.

Και στο κάτω κάτω αν έχεις πρόβλημα έλα και πες το μου μπροστά μου. Και γιατί έρχεσαι μετά και μου απευθύνεις το λόγο; Κανονικά ούτε γεια δε θα πρέπε να λες :)

Έτσι γιατί και πάλι ΓΟΥΣΤΑΡΩ ;)

Εμένα μ΄αρέσω, εσένα όχι ; υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές για σένα...

Κάποιος είπε ότι όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια..
Μακρυά η αλεπουδίτσες από μας λοιπόν.... ;)

''Μόρα : μύθος ή πραγματικότητα ; ''

'' Με επισκέπτηκε στον ύπνο μου. Ήμουν ξαπλώμενη ανάσκελα και ένιωσα ασφυκτική πίεση.. Νόμιζα ότι είχε έρθει το τέλος μου, το μόνο που κατάφερα να πω ήταν 3 φορές η φράση : Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τα κακά σκορπά... Σιγά σιγά η πίεση άρχη να υποχωρεί και μόνο ένας οξύς πόνος είχε αφήσει τα κατάλοιπά του στο στήθος μου. ''



Αρχίζοντας μ αυτήν τη μαρτυρία γεννιέται η απορία αν όντως αυτή η αίσθηση οφείλεται στη Μόρα, ένα ανεξάρτητο πνεύμα. ή οφείλεται σε μια εγκεφαλική λειτουργία , γνωστή ως υπνική παράλυση. Μύθος ή αλήθεια η ιστορία τησ Μόρα βυθίζεται μέσα στους αιώνες...

Σύμφωνα με τον μύθο η Μόρα είναι ένα ανεξάρτητο πνεύμα που παίρνει συνήθως τη μορφή μιας άσχημης μαυροφορεμένης γριάς αλλά πολλοί λένε ότι τους έχει εμφανιστεί και ως μια πολύ όμορφη κοπέλα ακόμα κι ως κοντός νάνος. Στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται όταν κοιμόμαστε ανάσκελα, κά8εται πάνω μας κρατόντας μας τα χέρια και προσπαθεί να μας πάρει την ανάσα.

Η Μόρα φοράει ένα μαύρο σκουφάκι που σύμφωνα με τον μύθο όποιος καταφέρει να της το πάρει τότε θα έχει 3 ευχές, αν όμως η Μόρα του το πάρει πίσω τότε του παίρνει την ανάσα και πεθαίνει. Μία εκδοχή είναι ότι η Μόρα είναι η Λίλιθ (Lilith) η πρώτη γυναίκα του Αδάμ, ή μια από της τρεις κόρες της. Όπως αναφέρουν τα γνωστικά κείμενα και τα απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης η Λίλιθ αποχώρισε από τον Παράδεισο για δύο πιθανούς λόγους:

1- Ήταν εκείνη που μύησε τον Αδάμ (μετά από προτροπή του Σατανά) στην απόλαυση του σεξ. Ήταν δηλαδή εκείνη που του δίδαξε ότι το σεξ δεν είναι μόνο για αναπαραγωγή αλλά και για ευχαρίστηση και αυτό εξόργισε τον Θεό και την εξόρισε. 2- Ο Αδάμ προσπάθησε να βιάσει την Λίλιθ, κι εκείνη τρομαγμένη έφυγε από τονΠαράδεισο.

Ο Αδάμ, λυπήθηκε για την φυγή της Λίλιθ και ζήτησε από τον Θεό να του τηνφέρει πίσω. Εκείνος έστειλε τους 3 αγγέλους να την βρούν και να την φέρουν πίσω, όπου την βρήκαν κάπου στην Μεσοποταμία. Την παρακάλεσαν επανειλημμένα να επιστρέψει αλλά εκείνη αρνήθηκε. Τους είπε επίσης ότι για τους αιώνες των αιώνων, θα επισκέπτεται τα μικρά παιδιά στον ύπνο τους και θα τα πνίγει, για να εκδικηθεί. Οργισμένοι οι άγγελοι, την απείλησαν ότι θα ξεσηκώσουν την θάλασσα να την πνίξουν. Η Λίλιθ άρχισε να κλαίει και να τους παρακαλάει να την λυπηθούν. Όντως οι άγγελοι υπέκυψαν στα παρακάλια της και εκείνη για «ανταμοιβή» ορκίστηκε ότι δεν θα πειράζει τα παιδιά που θα έχουν τα ονόματα των 3 αυτών αγγέλων γραμμένα πάνω στην κούνια τους (εξ' ου και το χαρτί/περγαμηνή).

Τώρα, γιατί την άφησαν να φύγει παρόλο που δεν πήρε τον λόγο της πίσω (ότι δηλαδή θα εκδικηθεί), είναι ένα ερώτημα χωρίς απάντηση. Αλλά η Βίβλος βρίθει από τέτοια ερωτήματα έτσι κι αλλιώς. Για να ολοκληρώσω την ιστορία, στην συνέχεια λέγεται ότι ο Σατανάς την έκανε γυναίκα του και αρχόντισσα όλων των σκοτεινών υπάρξεων. Λέγεται επίσης ότι η Λίλιθ είναι και το πρώτο Βαμπίρ. Από τότε στοιχειώνει τα όνειρα των ανδρών και κάνει έρωτα μαζί τους, επιτίθεται στις έγκυες γυναίκες και τελικά τις σκοτώνει. Σύμφωνα με τα κείμενα εμφανίζεται και αυτή μαυροφορεμένη.

Μία πιο ορθολογική εξήγηση είναι πως η Μώρα είναι "ψυχικός βρικόλακας" δηλαδή μια σκεπτομορφή που δημιουργεί κάποιος και την στέλνει στον ύπνό κάποιου άλλου. Μία μορφή ενέργειας που προσπαθεί να πάρει την ενέργεια του θύματος (ή το αίμα του όπως γνωρίζουμε στις γνωστές ιστορίες με του βρικόλακες) και τελικά το θύμα πεθαίνει. Μία μορφή Voodoo ή κάτι τέτοιο.

Το να προστατευτεί κάποιος από την Μόρα είναι πολύ δύσκολο. Για προστασία υπάρχουν πολλά ξόρκια, αλλά λέγεται ότι το πιο αποτελεσματικό είναι να γράψεις σε ένα χαρτί τα ονόματα των τριών αγγέλων που έστειλε ο Θεός να την καταδιώξουν (την Λίλιθ) όταν έφυγε από τον Παράδεισο, ο Σανβί, ο Σανσαβί και ο Σαμενγκελάφ. Τα ονόματά τους γράφονται κατά προτίμηση σε ενοχιανή ή αγγελικανή γραφή, με καθαγιασμένη πένα σε παρθένα περγαμηνή. Την περγαμηνή την βάζεις πάνω από το κρεβάτι. Υπάρχει και μία προσευχή που σε προστατεύει. Η προσευχή αυτή δεν έχει γραφτεί σε κανένα βιβλίο και η διάδοσή της γίνετε από στόμα σε στόμα εδώ και πολλούς αιώνες. Η προσευχή είναι η εξής:

Μόρα - Μόρα κακαβού μέτρα τα'στρα του'ρανού, την φακή του κιλού, τα βότσαλα της θαλάσσης και τις πέτρες της γης και μετά έλα σε'μένα

Tην προσευχή αυτή την λες τρεις φορές όταν πέσεις για ύπνο και ως που να τα μετρήσει όλα αυτά η Μόρα, εσύ έχεις ξυπνήσει.

Πάντως, άπαξ και σε επισκεφτεί, κανένα ξόρκι δεν πρόκειται να πιάσει. Το μόνο που θα σε σώσει είναι το θάρρος και το θράσος. Πρέπει να την κοιτάξεις ίσια στα μάτια και να της δείξεις ότι δεν την φοβάσαι.

Η Μόρα δεν εμφανίζεται μόνο μία φορά αλλά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ή ακόμα και για μια ολόκληρη ζωή. Γνωρίζουμε ακόμα ότι το φαινόμενο αυτό είναι κληρονομικό και μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα της ίδια οικογένειας και στους απογόνους τους.


Ας δούμε όμως και τί λέει η επιστήμη γι αυτ΄το φαινόμενο. Η μόρα δεν είναι τίποτα άλλο από εγκεφαλική δυσλειτουργία που συμβαίνει συνήθως όταν ξυπνάμε απότομα! Ο εγκέφαλος δεν στέλνει τα σωστά 'μηνύματα' και νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε ή να κουνηθούμε. Δεν είναι τυχαίο ότι η μόρα 'εμφανίζεται' συνήθως στα χωριά!!!!! Δηλαδή εκεί που το τόσο το κάνουν τοοοοοοόσο !!!! Έχουν αναφερθεί και περιπτώσεις μόρας κατά την οποία εμφανίστηκε κάποιο ζώο ή κάποια κοπέλα!!!

Η Υπνική Παράλυση είναι μια κατάσταση που λαμβάνει χώρα μόλις πριν αποκοιμηθούμε (υπναγωγικό στάδιο) ή ακριβώς πριν ξυπνήσουμε πλήρως από τον ύπνο ( υπνοπομπικό στάδιο). Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται από την αδυναμία ομιλίας ή κίνησης. Συχνά ακολουθείται από μια αίσθηση ότι υπάρχει κάποια παρουσία στο δωμάτιο, μια αίσθηση που συχνά προκαλεί φόβο η οποία συνοδεύεται και από την ανικανότητα του να φωνάξει κάποιος. Η παράλυση αυτή μπορεί να διαρκέσει μερικά δευτερόλεπτα. Η περιγραφή των συμπτωμάτων της υπνικής παράλυσης ομοιάζει με την περιγραφή που δίνουν πολλά θύματα απαγωγής από εξωγήινους, όταν ανακαλούν την εμπειρία τους. Η υπνική παράλυση θεωρείται από πολλούς ότι δεν εξηγεί μόνο τις απαγωγές από τους εξωγήινους αλλά και πολλές άλλες παραισθήσεις που σχετίζονται με παραφυσικές ή υπερφυσικές εμπειρίες.

Η Υπνική Παράλυση είναι κάτι που βιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι μια ή δυο φορές στην ζωή τους, αλλά είναι συχνό φαινόμενο σε αυτούς που πάσχουν από ναρκοληψία.


Τα συμπεράσματα δικά σας...



Πηγές : http://www.sxeseis.gr/








http://www.gcast.com/u/miss_tirio/main.xml

Συμπτώσεις ή προειδοποιήσεις ;

Το παρακάτω κείμενο δεν είναι δικό μου και στο τέλος της ανάρτησης αναγράφονται οι πηγές.

Τα ατυχήματα και οι καταστροφές είναι δυστυχώς ένα κομμάτι της ζωής μας. Επειδή οι καταστροφές επηρεάζουν τόσους πολλούς ανθρώπους, έχουν μελετηθεί με μεγάλη επιμονή. Ωστόσο, κάθε φορά που γίνεται μια μεγάλη καταστροφή εγείρονται τα ίδια ερωτήματα. Πως μπόρεσε κάτι τέτοιο να συμβεί; Θα μπορούσε μήπως να έχει προληφθεί; Γιατί κάποιοι επιβιώνουν και κάποιοι άλλοι όχι; Υπάρχει πράγματι κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τυχαίο ατύχημα, ή υπάρχει ένα κρυμμένο νόημα σε κάθε καταστροφή;

Το ναυάγιο του Τιτανικού παραμένει το πιο διάσημο ναυάγιο όλων των εποχών. Δεν εκπλήσσει επίσης το γεγονός, ότι αντιπροσωπεύει την ισχυρότερη περίπτωση ακριβών προαισθήσεων για μια καταστροφή.

Η ιστορία του Τιτανικού είναι αρκετά γνωστή. Στις 14 Απριλίου του 1912, ο Τιτανικός χτύπησε επάνω σε ένα παγόβουνο και βούλιαξε στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, παίρνοντας μαζί του πάνω από 1500 ζωές. Η έλλειψη επαρκών σωστικών λέμβων έχει συχνά θεωρηθεί ως η κυριότερη αιτία για τον μεγάλο αριθμό σε απώλειες ζωών, οι ειδικοί ωστόσο ισχυρίζονται ότι υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι λόγοι που ευθύνονται για το τραγικό γεγονός, συμπεριλαμβάνοντας οτιδήποτε από κακή κατασκευή των στεγανών θαλάμων, μέχρι και την αποτυχία στο να δοθεί προσοχή σε πολυάριθμες προειδοποιήσεις σχετικά με την ύπαρξη παγόβουνων στην περιοχή. Αυτό όμως που είναι σημαντικό εδώ, είναι ο τεράστιος αριθμός προαισθήσεων που είχαν προβλέψει την καταστροφή.

Πιθανόν η πρώτη προαίσθηση προέρχεται από τον συγγραφέα Morgan Robertson, που δημοσίευσε το 1898 μία νουβέλα για ένα ναυάγιο. Παρόλο που αυτό είχε γίνει 14 χρόνια πριν από το ναυάγιο του Τιτανικού, η νουβέλα που λεγόταν 'Ματαιότητα' (Futility) φαίνεται ότι περιέγραφε με ακρίβεια της καταστροφή του Τιτανικού. Ο αριθμός των ομοιοτήτων πάει πολύ πιο πέρα από τη σύμπτωση. Στη νουβέλα το πλοίο λεγόταν 'Τιτάνας' (Titan). Είχε το ίδιο μέγεθος με τον Τιτανικό και μετέφερε τον ίδιο αριθμό επιβατών. Στη νουβέλα, το πλοίο επίσης χτύπησε επάνω σε ένα παγόβουνο στον Βόρειο Ατλαντικό στα μέσα του Απρίλη και βυθίστηκε με απώλεια πάνω από τους μισούς επιβάτες εξαιτίας της ύπαρξης πολύ λίγων σωστικών λέμβων. Η κατασκευή του Τιτανικού ξεκίνησε στις 31 Μαρτίου του 1909 από τους Harland και Wolff, ενώ η ιδέα για την κατασκευή ενός μεγάλου υπερπολυτελούς πλοίου υπήρχε από το 1907, αρκετά χρόνια δηλαδή μετά από τη συγγραφή της περίφημης νουβέλας.

Ένας άλλος συγγραφέας, ο W.T. Stead, έγραψε πολυάριθμες ιστορίες και άρθρα στα οποία προέβλεπε ότι ένα τεράστιο υπερωκεάνιο γραμμής θα βυθιζόταν με απώλειες πάνω από το ήμισυ των επιβατών και πάλι λόγω έλλειψης επαρκών σωστικών λέμβων. Ο Stead ενδιαφερόταν επίσης για ψυχικούς (μέντιουμ) και κατέγραψε τις επισκέψεις του σ΄ αυτούς. Είχε λάβει τρεις ξεχωριστές προειδοποιήσεις που μπορούν εύκολα να συνδεθούν με την καταστροφή του Τιτανικού. Η μία από αυτές ήταν ότι "το ταξίδι θα ήταν επικίνδυνο τον μήνα Απρίλη του 1912". Κάποιος άλλος του είχε πει ότι θα εμπλεκόταν "στα μέσα μιας καταστροφής που σχετιζόταν με νερό" η οποία θα αφορούσε το θάνατο περισσότερων από 1500 ανθρώπων. Ένας κληρικός, όταν άκουσε για την κατασκευή του Τιτανικού, επηρεάστηκε τόσο πολύ από τα προαισθήματά του, που έγραψε στον Stead μία πρόβλεψη ότι ο Τιτανικός επρόκειτο να βυθιστεί. Παρ' όλες αυτές τις προειδοποιήσεις, ο Stead πήρε εισιτήριο στον Τιτανικό και πέθανε στην καταστροφή.

Αρκετοί άνθρωποι όμως έλαβαν στα σοβαρά τις προαισθήσεις τους και ακύρωσαν τα εισιτήριά τους. Ο δεύτερος μηχανικός Colin MacDonald αρνήθηκε τη θέση του στον Τιτανικό, εξαιτίας μίας αίσθησης ότι κρεμόταν μία απειλή καταστροφής πάνω από αυτόν. Ακόμα και μερικοί από τους πλούσιους και διάσημους επιβάτες είχαν νιώσει κάπως περίεργα. Οι J.P. Morgan και Vanderbilt ακύρωσαν και οι δύο τα εισιτήριά τους, επικαλούμενοι του δεισιδαιμονικού φόβου που είχαν στο να κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι με ένα κατασκευασμένο πλοίο.

Ένας άλλος άνθρωπος που ήταν μέλος του πληρώματος έλαβε επίσης μια προειδοποίηση, αλλά απέτυχε να αντιδράσει σ' αυτήν αποτελεσματικά. Ο Luigi Gatti, μάνατζερ του ελεγκτικού γραφείου του Τιτανικού, υπέγραψε για τον Τιτανικό, παρά το γεγονός ότι η γυναίκα του ήταν αντίθετη με την ιδέα. Είχε μία προαίσθηση σχετικά με τη δουλειά του συζύγου της στο τεράστιο πλοίο και ένιωθε παράξενα σχετικά μ' αυτό.


Μία από τις πιο δραματικές προαισθήσεις έλαβε χώρα όταν ο Τιτανικός πέρναγε από το Isle of Wight της Αγγλίας. Εκατοντάδες άνθρωποι είχαν στηθεί στην ακτή για να δουν το μεγαλύτερο πλοίο του κόσμου. Μεταξύ αυτών ήταν η οικογένεια Marshall, που στην αρχή είχαν ενθουσιαστεί στη θέα του τεράστιου πλοίου. Μετά, ξαφνικά, η κυρία Marshall άρχισε να φωνάζει με τρόμο: "Θα βυθιστεί! Αυτό το πλοίο πρόκειται να βυθιστεί! Κάντε κάτι! Είσαστε τόσο τυφλοί που θα τους αφήσετε να πνιγούν; Σώστε τους! Σώστε τους!!"

Μία από τις πιο δραματικές περιπτώσεις προαισθήσεων συνέβη κατά τη διάρκεια των τελευταίων στιγμών της καταστροφής. Ο αξιωματικός Archibald Gracie δεν μπορούσε να βρει κάποια θέση στη σωστική λέμβο και είχε πέσει στα παγωμένα νερά καθώς το πλοίο βυθιζόταν. Όπως λέει, "ήταν ακριβώς εκείνη η στιγμή, που ξεφύτρωσε μέσα μου η σκέψη πως είχα έρθει μπροστά στην τελευταία στιγμή της ζωής μου. Ήθελα να εξηγήσω το πώς πέθανα στους αγαπημένους μου στο σπίτι. Καθώς κολυμπούσα κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού, προσευχήθηκα το πνεύμα μου να μπορούσε να πάει σε κείνους και να τους πει, 'Αντίο, ώσπου να ξανασυναντηθούμε στον Παράδεισο'... Σκέφτηκα πως εάν προσευχόμουν αρκετά έντονα, αυτή η τελευταία μου ευχή για επικοινωνία με τη γυναίκα και την κόρη μου, θα είχε αντίκρισμα.

Εντωμεταξύ, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, εκατοντάδες μίλια μακριά στην πόλη της Νέας Υόρκης, η γυναίκα του είχε μια ξαφνική προαίσθηση. Όπως αφηγείται η ίδια, "ήμουν στο δωμάτιό μου στο σπίτι της αδελφής μου, την οποία είχα επισκεφτεί, στη Νέα Υόρκη. Αφού είχα αποσυρθεί και χωρίς να μπορώ να ξεκουραστώ, ρώτησα τον εαυτό μου αρκετές φορές για το τι ήταν αυτό που ένιωθα και που με εμπόδιζε να κοιμηθώ, κάτι που τόσο πολύ ήθελα. 'Τι σημασία έχει;' Μουρμούρισα. Μία φωνή φάνηκε να μου απαντάει, 'Πέσε στα γόνατα και προσευχήσου'. Αμέσως υπάκουσα παίρνοντας το βιβλίο προσευχών στα χέρια μου, το οποίο κατά τύχη άνοιξε στην προσευχή, 'Γι' αυτούς στη Θάλασσα'. Τότε άστραψε μια σκέψη στο μυαλό μου, 'ο Archie προσεύχεται για μένα'".

Σαν από θαύμα, ο αξιωματικός Gracie τα κατάφερε και ανέβηκε επάνω σε μια σωστική λέμβο, επιβιώνοντας της καταστροφής. Πιστεύει πως ένας αριθμός εκπληκτικών συμπτώσεων του επέτρεψε να επιβιώσει από αυτή τη δοκιμασία.

Αργότερα, ερευνητές ασχολήθηκαν με τον τεράστιο αριθμό των προαισθήσεων, που ξεπερνούσαν σε αριθμό, σύμφωνα με κάποιες αναφορές, τις 50. Παρολαυτά, κάποιοι ερευνητές που είναι περισσότερο σκεπτικιστές, αφού απέκλεισαν περιπτώσεις όπως τα ασαφή προμηνύματα και τις μαρτυρίες που αναφέρθηκαν αφότου συνέβη το γεγονός, κατέληξαν στον εξίσου εντυπωσιακό αριθμό 19 περιπτώσεων προαίσθησης. Μόνο οι παράλογα σκεπτικιστές θα μπορούσαν να αρνηθούν την ύπαρξη κάποιων προαισθητικών προειδοποιήσεων της καταστροφής εκείνης.

Είμαστε πια στο στάδιο να προχωρήσουμε πέρα από τον σκεπτικισμό. Οι σημαντικότερες από τις περιπτώσεις θα έπρεπε να αποκλείσουν κάθε αμφισβήτηση του γεγονότος των προαισθήσεων. Το να χαρακτηρίζονται όλες σαν ψεύτικες, δεν είναι μόνο παράλογο, αλλά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και αντιεπιστημονικό.

Η ίδρυση του Βρετανικού Γραφείου Προαισθήσεων (και αργότερα ενός παράλληλου γραφείου στις Ηνωμένες Πολιτείες) είναι φανερά ένα μεγάλο βήμα. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι δε γνωρίζουν καν αυτούς τους οργανισμούς και δεν μπορούν να βοηθήσουν σε μια επιτυχή πρόβλεψη μιας καταστροφής.

Για τον περισσότερο κόσμο, η διαφορά μεταξύ ενός φόβου και μιας προαίσθησης, είναι πως ο φόβος είναι αόριστος και καθόλου ασυνήθιστος. Οι προαισθήσεις από την άλλη μεριά, φαίνεται ότι εμφανίζονται αυθόρμητα και συχνά με μεγάλη ισχύ και καθαρότητα. Στην ουσία, το πρόβλημα για τους περισσότερους ανθρώπους δεν είναι το να αναγνωρίσουν μια προαίσθηση, αλλά να ενεργήσουν σύμφωνα μ' αυτή. Πάνω από όλα, οι προαισθήσεις για καταστροφές αντιπροσωπεύουν μία υψηλότερη εγρήγορση απέναντι στα γεγονότα που συνήθως γίνονται χωρίς να μπορεί να υπάρξει έλεγχος. Δεν είναι απλά σημαντικό να προσπαθήσουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα γι΄ αυτές, κάποιες φορές είναι πραγματικά ζήτημα ζωής και θανάτου.



Η παραπάνω δημοσίευση ανήκει στο : http://tech.pathfinder.gr/xpaths/para/5851

29.html